Nieuw Voedselbeleid
Op weg naar een nieuw voedselbeleid
De Nederlandse overheid onderzoekt al in de jaren dertig hoe de voedselvoorziening op peil kan blijven mocht er een oorlog uitbreken. Hans Hirschfeld en Stephanus Louwes spelen daarbij de hoofdrol. Hirschfeld is secretaris-generaal van het departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart. Louwes is directeur-generaal van het Rijksbureau voor Voorbereiding van de Voedselvoorziening in Oorlogstijd, opgericht in 1937.
Samenwerken en hervormen
Voor de Duitse bezetting is de Nederlandse voedselindustrie afhankelijk van internationale handel. Nederland importeert veel granen, deels bestemd als voedsel voor het vee. Als Nederland in 1940 door nazi-Duitsland wordt bezet, valt de import weg en moet Nederland zelfvoorzienend worden.
De Nederlandse ministers wijken uit naar Londen. Hirschfeld en Louwes krijgen van de regering in ballingschap opdracht om aan te blijven en samen te werken met de Duitsers, zo lang dat in het belang is van de Nederlandse bevolking. Door de landbouw te hervormen, het eten eerlijk te verdelen en voorlichting te geven, pakken Hirschfeld en Louwes het Nederlandse voedselbeleid aan.
Seys-Inquart
Ze krijgen hierin steun van Rijkscommissaris Arthur Seyss-Inquart, de hoogste gezagsdrager van nazi-Duitsland in Nederland, die ook wil dat er voldoende te eten is.
Ik zal er echter naar streven, dat het met het Duitsche volk bloedverwante Nederlandsche volk niet in ongunstiger levensomstandigheden zal geraken…
