Rembrandtprijs
Nieuwe cultuurprijs
In 1935 roept de Duitse ondernemer Alfred Toepfer een belangrijke cultuurprijs in het leven: de Rembrandtprijs. Toepfer is een groot bewonderaar van Julius Langbehn, de schrijver van de bestseller over Rembrandt uit 1890. Net als Langbehn beschouwt Toepfer Rembrandt als de verpersoonlijking van de Germaanse volksgeest. De Rembrandtprijs is bedoeld om de banden tussen de Germaanse volken onderling te versterken en wordt jaarlijks uitgereikt aan iemand die de Germaanse cultuur uitdraagt in de kunst of de wetenschap.
Politiek instrument
De Duitse propaganda-minister Goebbels maakt de Rembrandtprijs tot een politiek instrument. Hij wil de bezette landen ‘Germaniseren’ en de sterke verwantschap tussen Nederland, Vlaanderen en Duitsland benadrukken. De Rembrandtprijs wordt in 1941 uitgereikt aan de Nederlandse componist Henk Badings en in 1944 aan de Nederlandse germanist Jan de Vries. De Nederlandse schrijver Antoon Coolen weigert in 1942 zijn kandidatuur en moet vervolgens onderduiken.
