Willem Eike den Hertog

Willem Eike (Wim) den Hertog (Schoonhoven, 13 november 1913 - Den Haag 30 december 2008) was een Nederlands Hervormd predikant. In 1940 werd hij beroepen in de gemeente Noordwijkerhout. Omdat hij het regime van de bezetter tijdens de oorlogsjaren niet kon verenigen met zijn standpunten als predikant, werd hij in 1942 bij de Sicherheitsdienst ontboden aan het Binnenhof te Den Haag. Het bleek het begin van een gevangenschap die hem bijna drie jaar zou scheiden van zijn gezin en gemeente. Vanuit Scheveningen werd hij eerst overgebracht naar kamp Amersfoort en vervolgens naar Dachau, waar hij tot aan de bevrijding door de Amerikanen in mei 1945 zou blijven. Na de oorlog pakte hij zijn werk als predikant weer op, hij verliet Noordwijkerhout voor Loosduinen. Van 1968 tot aan zijn emeritaat in 1979 stond hij op de kansel te Oud Beijerland. Ook na zijn emeritaat preekt hij nog veelvuldig in het hele land. Over de Abdijkerk in Loosduinen schreef hij in 1997 het boek De Abdij van Loosduinen. Over zijn ervaringen in Dachau is in 2020 het boek De Lijdensweg van Dachau (ISBN: 9789402197976) verschenen. Dit boek is gebaseerd op een manuscript dat Wim kort na de Tweede Wereldoorlog heeft geschreven en in zijn archief bewaard heeft. Daarnaast omvat het een indringend verslag van het verhoor dat hem in mei 1942 door de Sicherheitsdienst is afgenomen en dat het begin vormde van zijn gevangenschap. Het boek Blijvende Herinneringen van een Bittere Schoonheid uit 2020 (ISBN: 9789402125160) bevat een samenvatting van De Lijdensweg van Dachau, gebaseerd op een lezing die Wim kort na de Tweede Wereldoorlog heeft gegeven over Dachau. Dit vertelt zijn kant van het verhaal als gevangene van het Derde Rijk. Daarnaast bevat dit boek alle bewaard gebleven brieven die Wim en zijn vrouw Corrie tijdens zijn gevangenschap mochten uitwisselen. Dat is de andere kant van het verhaal, de twee opgroeiende kinderen, het dagelijks leven in Noordwijkerhout, de gebeurtenissen in de familie en in de kerk.