Raden Mas Djajeng Pratomo

Apologies for the request in English--my Dutch is a bit rusty after the pandemic. I was hoping to find out from the daughter/survivors of Djajeng Pratomo whether he ever actually joined the CPN. I have found no evidence he did, although the CPN frequently published his works, he worked closely with CPN leaders, etc. This is for a book I am writing about resistance to the Dutch-Indonesian war of 1945-1949. I will be happy to clarify further.

In antwoord op de vraag van R. Janssen. Mijn vader, Raden Mas Djajeng Pratomo, is overleden op bijna 104 jarige leeftijd op 15 februari 2018.

Mijn vroeg overleden oom Wim was ook lid van de Jorritsma-groep. In een overlijdensadvertentie uit 1951 worden ook de namen genoemd van Djajeng en Stennie. Hij had ze waarschijnlijk ook weer ontmoet in Vught. Ik zou graag met Marjati in contact komen om deze relatie verder uit te diepen.

Ik verzamel VIP-overledenen en nu las ik op: https://www.dead-people.com/ dat die persoon is overleden. Doch op Wikipedia wordt vermeld dat hij op 15-02-2018 al is overleden. https://id.wikipedia.org/wiki/Djajeng_Pratomo Wat weet u hierover? Djajeng Pratomo Holocaust survivor. Died on Monday March 4th 2019 Met vriendelijke groet, R. Janssen

Na 1 jaar stopt hij met die studie en gaat hij naar de Economische Hogeschool in Rotterdam. Hij maakt deel uit van de Indonesische Studentenvereniging, de Perhimpunan Indonesia, afgekort: PI. Al voor het uitbreken van de oorlog is hij met de PI actief tegen het opkomend fascisme. De PI organiseert oa. bijeenkomsten over het opkomend fascisme. Hij neemt Stennie, zijn vriendin, regelmatig mee naar de bijeenkomsten. Hij maakt ook deel uit van de dans- en gamelangroep "Insulinde". Deze groep treedt in 1939 in Londen op voor de BBC om fondsen te verwerven voor China, dat bezet is door Japan. Op de Economische Hogeschool leert hij Wim Jorritsma kennen. Hij brengt Stennie met hem in contact. Na het uitbreken van de oorlog verhuist Djajeng naar Leiden, waar het hoofdbestuur van de PI zetelt. De Indonesische Nationale beweging heeft dan al voor het uitbreken van de oorlog aangeboden samen te werken met Nederland tegen het fascisme, maar wel op voet van gelijkheid op economisch, politiek en militair gebied. Immers, ook Japan was begonnen aan zijn veroveringsoorlogen en richtte zijn blik op Indonesia. De Indonesiërs vragen in dit verband o.a. een volwaardig parlement voor Indonesia. Het aanbod tot samenwerking met Nederland wordt botweg afgewezen. Typerend voor de houding van de toenmalige Nederlandse regering is een kabinetszitting in Londen in oktober 1942. Tot driemaal toe doet de eerste Indonesische minister in dit kabinet, Soejono, een hartstochtelijke oproep om het zelfbeschikkingsrecht aan Indonesia toe te kennen. Dit aanbod wordt resoluut van de hand gewezen. De hele PI gaat de illegaliteit in en, ondanks de afwijzende houding van de Nederlandse Regering, gaat zij toch in verzet tegen de nazi’s. De organisatie beschikt over een geheime drukpers en begint samen te werken met Nederlandse verzetsmensen en ondergrondse bladen, zoals “De Vrije Katheder”, “Vrij Nederland”, “Het Parool” en “De Waarheid”. De strijd voor onafhankelijkheid van Indonesia wordt opgeschort. Immers, het is nu zaak om, zij aan zij met de Nederlanders, in verzet te komen tegen het Duitse fascisme. Ook Stennie neemt actief deel aan het illegale werk, maar in de verzetsgroep van Jorritsma. De groep wordt echter verraden en Stennie wordt in januari 1943 op haar werk bij Wilton Feyenoord gearresteerd en overgebracht naar de gevangenis. Jorritsma wordt meteen geëxecuteerd. Stennie wacht een politiek proces. Via haar hospita komt men Djajeng op het spoor. Op 18 januari volgt er een inval van de SD in de woning in Den Haag waar Djajeng zit. Djajeng wordt gearresteerd, samen met drie andere Indonesiërs. Hij wordt via de politiecel “Haagsche Veer” overgebracht naar het concentratiekamp “Vught” als “Schutzhaftling”. Door deze gebeurtenissen, zijn vrijwel alle leden van de PI genoodzaakt om onder te duiken en het verzetswerk op te schorten. Toch lukt het om via omwegen contact op te nemen met Djajeng in de cel in Rotterdam en in het concentratiekamp Vught. Uit een van zijn naar buiten gesmokkelde briefjes blijkt, dat Djajeng en de andere gearresteerden de zaak strikt hebben weten te beperken tot de groep rond Jorritsma en Stijntje Gret. Zodoende kan de PI het verzetswerk hervatten. Na een half jaar in de gevangeniscel van het Haagsche Veer in Rotterdam, wordt ook Stennie naar Vught getransporteerd, in afwachting van haar proces. Daar ziet ze Djajeng en kan af en toe een woordje met hem wisselen door het prikkeldraad, dat de mannen van de vrouwen scheidt. Vlak voor de invasie in juni 1944 van de geallieerden in Nederland wordt een groot aantal mannen uit Vught naar Dachau overgebracht, waaronder Djajeng. Ook alle joden worden weggehaald en iedere dag worden er mensen in Vught gefusilleerd. Stennie’s proces kan niet meer plaatsvinden, wat achteraf haar redding is geweest. De groep verzetsvrouwen wordt op transport gezet naar Ravensbrück, waar zij op 9 september 1944 aankomt. Zowel Djajeng als Stennie overleefden de oorlog. Beiden keerden terug naar Nederland en werden actief in de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië.

"De Sicherheitsdienst (SD) van de Nazi's deed in de maand Juni 1941 een inval in een Indonesisch studentenhuis in Leiden. Zij zochten vier bestuursleden van Perhimpunan Indonesia (Indonesische Vereniging). Twee hadden zij reeds gearresteerd, namelijk Raden Mas Sidartawan en Parlindoengan Lubis die zij elders hebben opgepakt. In de ochtend van 18 Januari 1943 voerde de SD opnieuw een huizoeking uit in een woning van Indonesiërs in Den Haag. Zij arresteerden twee studenten en twee Indonesische arbeiders: Raden Mas Sundaru, Raden Mas Djajeng Pratomo, Kajat en Hamid. Deze vier gevangenen werden van het ene concentratiekamp naar het andere gesleept: Schoorl, Amersfoort, Vught, Neuengamme, Buchenwald, Oranienburg-Sachsenhausen, Dachau. Twee van hen overleden als gevolg van de mishandelingen en ontberingen in de kampen, te weten Sidartawan in Dachau en Mun Sundaru in Neuengamme ".