Jacob Vellenga

Sterbeurkunde Sangerhausen

Het is 17 oktober 2012 als wij bij Kamp Natzweiler terecht komen .En wij op deze dag per ongeluk in de tweede wereld oorlog terecht komen. Eigenlijk zoeken we het monument van de eerste wereld oorlog maar zijn te ver gereden en vragen in het dorpje Rothau de weg naar dit monument,en hier worden wij verwezen naar een monument van de tweede wereld oorlog. Wij volgen de route die ons is aangewezen en komen bij Kamp Natzweiler. Dat is even omschakelen ,want nooit eerder hebben wij een kamp bezocht. We gaan het infocentrum in en kijken rond naar de verschrikkingen die zich hier hebben afgespeeld. Na en rond gang door het kamp lopen we stilletjes weer richting uitgangen koen langs een barak met het bordje Museum ,we denken dat het gesloten is,maar er gaat een door open en er komen school kinderen naar buiten. Wij gaan naar binnen en lopen langzaam langs alle maquettes,vitrines en foto,s als ik zie dat er bij een vitrine mensen staan te kijken naar een lijst met namen.Ook ik besluit te gaan kijken en mijn ogen glijden langs langs de lijst met namen. Dan stokt de adem in mijn keel,als ik de naam VELLENGA met een nummer 5616 staat daar vermeld. Als ik mijn vrouw er bij roep moeten we dit samen wel even verwerken. Is dit mijn vader ,is dit familie ,want ik weet van niets. Nooit is er bij ons thuis over de oorlog gesproken en nooit hebben wij vragen gesteld. En nu sta ik plotseling zelf midden in de tweede wereld oorlog. Bij de balie van het Info Center vraag ik informatie naar deze Vellenga en vertel dat ik zelf ook een Vellenga ben. Er gaat een medewerker met naam en nummer naar de administratie en komt na 15 minuten terug met een uitdraai Het gaat om Jacob Vellenga geboren 5 mei 1909 te Rotterdam. Ja wie is Jacob Vellenga ,nooit van gehoord maar ergens komt deze naam mij bekent voor uit de stamboom gegevens die ik heb. Thuis aan gekomen begint mijn lange speurtocht en kom ik stapje voor stapje achter het verhaal van van Jacob Vellenga ,een neef van mijn vader die geboren is op 17 juli 1911. Zij moeten elkaar goed gekend hebben en zijn stiefmoeder heeft in Velp gewoond ,waar wij destijds ook woonde en waar wij als kind wel op bezoek kwamen. EN NOOIT NOOIT IS ER OVER GESPROKEN, dat is achteraf het meest wat mij nu stoort. Dat er in de familie een verzetsheld is waar je trots op mag zijn en die elk jaar bij doden herdenking herdacht word en die genoemd is in het boek Ere Lijst der Gevallenen dat ligt in de tweede kamer in Den Haag. Wij hebben Oranje hotel Haaren in Brabant bezocht waar wij een indrukwekkende rondleiding hebben gehad en weer aanknopings-punten kregen om mijn zoektocht naar het Verhaal van Jacob voort te zetten. Van 11 tot 15 september 2014 ben ik aanwezig bij de internationale herdenking in Kamp Natzweiler. Op vrijdag avond 12 september zijn wij aanwezig bij de Fakkel wacht ,met mist en een druilerig regentje staan we stil bij de verschrikkingen die zich hier hebben afgespeeld en als dat uit de mist, de klanken van de,, Last Post,, te horen zijn is het wel even slikken en krijgen we kippenvel. Ik heb de eer om op 13 september een krans te leggen bij het monument La Flosse ,namens de Vrienden van Natzweiler. Een hechte groep mensen,waar wij ons meteen thuis bij voelde, zij komen hier elk jaar samen om te herdenken met Franse en Noorse delegaties. Mijn zoektocht is nog niet afgelopen ,want zijn vrouw Anselma Dorsman is nog steeds een onbekende voor mij,en ook haar verhaal kan interessant zijn. Mijn moraal van dit verhaal::blijf vertellen aan je kinderen wat er is gebeurt in de familie zodat zij het hun kinderen weer kunnen vertellen en dat zo de geschiedenis nooit verloren mag gaan. Theo Vellenga