Antonius Bakker

zou graag willen weten of er nog overlevende zijn die bij mijn opa onderdak hebben gevonden ik ben een van zijn 2 kleinkinderen die hij had en als er rassia was werden ze ook bij mijn ouders gebracht fam scholten bakker in castricum de onderduikers hebben toen div .foto,s gemaakt van herman en ton scholten zijn klein kinderen vriendelijken groet ton scholten uit castricum

Foto en text van:  Jaap de Graaf & Josta de Graaf-Gieltjes, _Heiloo.  Een dorp in oorlogstijd_ (2011), p. 168-170. Anton Bakker woonde met zijn gezin aan de Stationsweg, K 4, nu nummer 3 [te Heiloo].  Wanneer de ondergrondse een adres nodig had waar onderduikers konden worden ondergebracht waren zij bij familie Bakker altijd welkom.  Zodoende hebben veel mensen gedurende korte of langere tijd in het huis aan de Stationsweg een veilig onderkomen gehad.  Veelal betrof het Joodse kinderen die door het verzet uit Amsterdam in de provincie aan een vertrouwd onderduikadres werden geholpen.  Het huis aan de Stationsweg diende dan vaak als tijdelijke verblijfplaats totdat men er in geslaagd was een meer definitief adres te vinden.  Maar niet alleen kinderen, ook volwassenen hebben er onderdak gekregen.  In de winter van 1943-1944 was het een Joods echtpaar, de naam is niet bewaard gebleven, dat onderdak vond bij de familie Bakker.  Nadat het vele malen goed was gegaan werd het verblijf van dit Joodse echtpaar verraden aan de Duitsers, die vervolgens een onderzoek kwamen instellen. Omdat Bakker op de één of de andere manier op de hoogte was gebracht werd het Joodse echtpaar meteen naar een ander adres gebracht.  Om toch een vol huis te suggereren zijn een dochter van de familie en haar man weer tijdelijk thuis komen wonen.  Op het moment dat de bezetter de boel kwam inspecteren was er wel sprake van een druk huishouden maar er werden geen Joodse onderduikers aangetroffen. Helaas was het verraad, de beschuldiging, voor de Duitsers zo concreet dat zij toch besloten Anton Bakker te arresteren.  Hij werd meegenomen, mocht nog een koffer met kleren pakken en stond even later op het station, op weg naar Vught.  In Vught heeft hij zes weken gevangen gezeten zonder dat er directe bewijzen tegen hem waren gevonden.  Ondertussen hadden de verraders niet stil gezeten en na zes weken werd Bakker in Vught geconfronteerd met de twee Joodse mensen die bij hem ondergedoken hadden gezeten.  Voor de Duitsers was dat voldoende reden om hem naar een concentratiekamp te sturen.  Op 26 mei 1944 wordt hij per trein naar concentratiekamp Dachau vervoerd.  Daar overlijdt hij bijna negen maanden later op 13 februari 1945.  Over zijin verblijf in het kamp en de oorzaak van zijn overlijden is nooit iets bekend geworden.  Hij is begraven in een massagraf.